Simone, sociaal werker jeugd MeerWaarde

“Iedereen wil gezien en gehoord worden”

Simone Duin komt stralend binnen. Zij is 29 en bijna zeven jaar sociaal werker jeugd bij MeerWaarde. We gaan zitten en al snel vertelt ze vol passie waarom ze werkt met jongeren.

“Waar wij vaak een rol spelen is het op gang brengen van het gesprek. Dit kan zijn tussen een groepje hangjongeren en wijkbewoners, maar ook het één-op-één gesprek aangaan met jongeren is een groot deel van ons werk. Zo bouwen we een vertrouwensrelatie op en komen we sneller tot de kern van het probleem of de droom van de jongere. Contact hebben en onderhouden is hierin een sleutelwoord, want vanuit contact kan echt iets ontstaan.”

Luisteren

Simone en haar collega’s zijn aanwezig op de plekken waar jongeren ook zijn; op voetbalpleintjes, scholen maar ook op straat, verenigingen en in buurt- en jongerencentra. Door hun gezicht te laten zien en een band op te bouwen met de jongeren weten ze wat er speelt en kunnen ze bij problemen ook beter en sneller ingrijpen. “Laatst was er overlast in de wijk tussen jongeren en winkeliers. De jongeren vonden het fijn dat er naar hen werd geluisterd en zij zich konden ventileren zonder het idee dat ze direct werden beschuldigd. Wij luisteren naar beide partijen en brengen ze indien mogelijk bij elkaar.”

Gezien en gehoord

“Eigenlijk is het best logisch. Onderaan de streep wil iedereen erkend worden voor wie hij of zij is. Iedereen wil gezien en gehoord worden. Dat is voor jongeren niet anders als voor de winkelier of de oude dame die overlast ervaart. Daarom ga ik altijd het gesprek aan en luister oprecht. Hierin neem ik mijn expertise en bevindingen als basis en kijk hoe ik de persoon of groepen verder kan helpen.
Simone en de jeugd in Haarlemmermeer. foto: Martine Goulmy.

Straatcultuur

Dat Simone inmiddels expertise heeft, blijkt wel uit het inzicht dat zij heeft verkregen in de afgelopen jaren. “Wat nog wel eens terugkomt in mijn werk, en met name bij conflicten tussen ‘hangjongeren’ en de ‘buurt’, is het verschil tussen een ‘burger’ en ‘straatcultuur’. De burger gaat ervanuit dat je respect moet hebben voor elkaar, tenzij je het vertrouwen schaamt. In de straatcultuur is het andersom, daar moet je respect verdienen. Dit zorgt voor wrijving. Maar afdwingen en hard ‘nee’ roepen werkt averechts. Je moet meebewegen en het gevoel hebben dat beide partijen er mogen zijn. Vanaf daar kun je op een lijn komen, elkaars verhaal uitleggen en afspraken maken.” De sociaal werkers jeugd kunnen dit verschil in cultuur uitleggen en aan de betrokken partijen handvaten geven hoe hiermee om te gaan.

Koekjes als bindmiddel

Wanneer ik Simone vraag om een mooi voorbeeld te geven begint ze te glimlachen. “We kwamen in contact met een oudere vrouw van rond de 80 die geluidsoverlast ervaarde van een groepje jongeren op straat. Vanaf haar appartement op de bovenste verdieping van een verzorgingsflat schreeuwde ze dan naar beneden of het niet zachter kon. Natuurlijk zonder effect. We zijn toen het gesprek aangegaan en hebben mevrouw de tip gegeven om eens in gesprek te gaan met de jongeren, en de jongeren gevraagd om te luisteren naar mevrouw en wat begrip op te brengen. De oudere dame is een paar dagen later uit eigen beweging naar beneden gegaan met koffie en koekjes om het gesprek aan te gaan. Dit hielp. Zo verdiende ze respect en nam de overlast af.”

Zijn waar de jongeren zijn

Simone en haar collega’s zijn waar de jongeren zijn. Steeds vaker weten de jongeren haar te vinden. “Soms komen jongeren na schooltijd even binnenwandelen in het PlusPunt van MeerWaarde om hun verhaal te doen, gewoon om de dag door te nemen. Maar ook op straat word ik wel eens aangesproken voor een gezellig gesprek. Hieruit volgen soms hele concrete stappen, zo wilde een jongere graag aan de slag op de arbeidsmarkt, maar was onzeker. Met hem heb ik toen sollicitatiegesprekken geoefend waardoor zijn vertrouwen groeide.” Simone vertelt dat de jongen na de oefening de stap durfde te zetten om te solliciteren. Hij werd helaas niet aangenomen, maar heeft veel van zijn angsten overwonnen. “Samen met hem ben ik toen gaan kijken wat hij nodig heeft en uiteindelijk heeft hij zich aangemeld voor een uitgebreider traject richting werk. Nog steeds hebben we soms contact en houd ik de vinger aan de pols. Het gaat nu goed met hem, dat maakt mij ook blij en trots!”

Elkaar vinden

De sociaal werkers jeugd hebben een geheimhoudingsplicht. Ze kunnen neutraal luisteren naar de verhalen van jongeren, maar ook van hun ouders en andere professionals die zich bezighouden met de jeugd van Haarlemmermeer en omgeving. “We kunnen niets vertellen over het individuele verhaal van de jongeren, ook niet aan de ouders. Maar soms kunnen we ze wel net een steuntje in de rug bieden waardoor ze dezelfde kant op gaan en elkaar weer vinden in een gesprek.”

nieuws 27 mei 2019